By Santiago Cubillas
28/2/11
Muniellos
Tien abondos requexos fuidizos y máxicos. Tenes qu'atopar dalgunos llagos o llagunes perguapas al amanecerín.
Vega d'Orandi
Asitiada nel Parque de la Montaña de Cuadonga -Parque Picos d'Europa-. Si tenes ocasión visitala pa llegar al amanecerín... ye una de las meyores esperiencies de la mio vida. Pa colar hasta ellí tenes que pasar per viesques de cuentu.
By Santiago Cubillas
Fayeos nel monte Saperu.
Les nueses viesques, les asturianes, son poco conocíes. Güei traigovos daqué perguapu. Asitiase nel conceyu de Casu, nel Parque de Redes na ruta del Tabayón del Mongallo. A ver si vos presta.
Bosque de Saperu (Parque natural de Redes) Asturias from correcamins on Vimeo.
By Santiago Cubillas
Bosque de Saperu (Parque natural de Redes) Asturias from correcamins on Vimeo.
By Santiago Cubillas
21/2/11
CASCAES D'ONETA
Hola a toos, el mio nome ye Occi, nómome asina porque vivo na parte occidental d’Asturies, nel conceyu de Villayón. Soi una xana y toi equí pa que conozais el sitiu onde vivo.
Vivo na última de les cascaes qu’hai nel ríu Oneta.
Les cascaes d’Oneta tan situaes al llau d’un pueblu que tien esi mesmu nome, siguiendo’l cursu del ríu llegamos a la primera delles: FIRBIA, ye la mas guapa y prestosa de les tres, tien 15 metros d’altor y n'época de lluvies y ñeve baxa con caudal asgaya, faciéndose muncho más vistosa. Llegar hasta ella ye perfácil, síguese un caminín pela viesca y llégase a la parte baxa de la cascada. Déxovos equí la semeya pa que nun penséis que soi una esaxerada diciendo que ye de los más guapu qu’hai.
Vivo na última de les cascaes qu’hai nel ríu Oneta.
Les cascaes d’Oneta tan situaes al llau d’un pueblu que tien esi mesmu nome, siguiendo’l cursu del ríu llegamos a la primera delles: FIRBIA, ye la mas guapa y prestosa de les tres, tien 15 metros d’altor y n'época de lluvies y ñeve baxa con caudal asgaya, faciéndose muncho más vistosa. Llegar hasta ella ye perfácil, síguese un caminín pela viesca y llégase a la parte baxa de la cascada. Déxovos equí la semeya pa que nun penséis que soi una esaxerada diciendo que ye de los más guapu qu’hai.
Siguiendo'l ríu per un camín, en pasando al lláu d’unos molinos, llegamos a la parte alta de la segunda de les cascaes: ULLOA, ye más piquiñina que la anterior, pero guapa ye un rato tamién, y amás casi ye meyor que nun seya más grande porque lo normal ye ver esta cascada dende arriba, y si fora más alta daría munchu mieu (que ya da bastante…). Pa baxar a la parte baxa d’esta cascada hai que alloñase un poco’l ríu y volver al senderu, baxando per unos campos, y si ye branu y ties ganes, pues bañate nel charcu que forma al pie la Ulloa, yo faigolo delles vegaes cuando nun hai xente que me moleste.
Esta ye la semeya:
Esta ye la semeya:
Y per último ta la cascada onde vivo yo, la cascada más escondida, la MASEIRUA, ye perdifícil llegar hasta ella, mui poques persones lo consiguen. Y aunque lleguen nun me ven, porque vivo detrás del agua, onde ye imposible que me busquen, nun lo vayais diciendo ¿eh?. Equí vos dexo la semeya que fizo una de les poques persones que llegaron, si buscais más semeyes delles poco vais alcontrar, probai, probai.
Despídome de vosotros hasta la próxima vegada que a ver si vuelvo pa contaros la historia d'un cuélebre que conoci fai tiempu. Ta otra.
Suscribirse a:
Entradas (Atom)